فیبروم رحمی چیست ؟
فیبروم رحم رشد غیرسرطانی در بافت عضلانی رحم است. فیبروم ها می توانند از نظر تعداد و اندازه از یک تا چند عدد رشد کنند ، و از بسیار
کوچک
تا بزرگ متغیر باشند. تا ۷۰ سالگی تا ۷۰ درصد از همه زنان فیبروئید خواهند داشت. اصطلاح پزشکی فیبروئیدها لیومیوم یا میوم است.
 
 
 
 
علائم فیبروم : ۱- فشار
فیبروم ممکن است علائم بسیار خفیفی ایجاد کند ، هیچکدام از این علائم یا علائم آن شدید نیست. در زنانی که علائم را احساس می کنند ،
رشد فیبروم رحمی می تواند باعث موارد زیر شود :
فشار روی مثانه یا راست روده
تکرر ادرار
یبوست و یا درد مقعدی
کمردرد و یا شکم درد
اگر فیبروم بسیار بزرگ شود ، می تواند معده را تضعیف کرده و باعث شود که به نظر برشد که آن خانم باردار است …
 
علائم فیبروم: ۲- تغییرات زمان قاعدگی
فیبروم ممکن است باعث تغییراتی در دوره قاعدگی زن شود ، از جمله :
گرفتگی و درد خفیف تا شدید
خونریزی شدیدتر ، گاهی اوقات همراه با لخته شدن خون
قاعدگی طولانی تر یا بیشتر
لکه بینی یا خونریزی بین پریود
 
 
 
فیبروم یا آندومتریوز؟
فیبروم یکی از دلایل درد شدید قاعدگی است ، اما این درد همچنین می تواند ناشی از آندومتریوز باشد. آندومتریوز هنگامی اتفاق می افتد که بافت
داخلی پوشش رحم در قسمت های دیگر بدن رشد کند – که در اینجا با رشد در خارج رحم و مثانه نشان داده شده است . این بافت در طی دوره
قاعدگی شما ریزش و خونریزی می کند و دلیل درد در طول چرخه قاعدگی می باشد و بافت زخم دردناک می شود درد فیبروم یا آندومتریوز نیز می
تواند در بین پریود رخ دهد .
 
چه عواملی باعث فیبروم می شوند؟
علت دقیق فیبروم مشخص نیست. رشد آنها با هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون در ارتباط است. مطالعات نشان داده است که زنانی که
دوره پریود خود را در سنین پایین تر شروع می کنند ، بیشتر در معرض فیبروم هستند. اگرچه مصرف هورمون های زنانه با فیبروم ارتباط دارد ، اما
استفاده از قرص های ضد بارداری ارتباطی ندارد.
 
انواع فیبروم
فیبروم هایی که داخل دیواره رحم رشد میکنند شایع ترین فیبروم ها هستند که به آنها اینترامورال گفته می شود .
نوعی از فیبروم ها به نام فیبروم زیر سروزیال {که در زیر پرده سروزی} در قسمت بیرونی رحم رشد می کند. با بزرگتر شدن ، به دلیل اندازه یا فشار وارد شده بر اندام های مجاور می توانند باعث درد شوند.
نوعی دیگر فیبروئیدهای زیر مخاطی یا ساب موکوزال هستند که  دقیقاً زیر لایه رحم رشد می کنند و می توانند به داخل حفره رحم جمع شده و منجر به خونریزی شدید و سایر عوارض جدی تر شوند.
فیبروئیدی دیگر فیبروئیدهای پایه دارهستند که میتوانند داخل یا خارج رحم رشد کنند .
وجود بیش از یک نوع فیبروم در رحم ممکن است.
 
 
 
 
چه افرادی به فیبروئید رحمی مبتلا می شوند ؟
در حالی که مشخص نیست چرا زنان دچار فیبروم می شوند ، برخی الگوها مشاهده شده است.
فیبروم های رحمی  معمولاً در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی رخ می دهند.
این موارد بیشتر در زنان سیاه پوست دیده می شود.
آنها با سرعت بیشتری رشد می کنند و در سنین پایین تر در زنان سیاه پوست ظاهر می شوند.
داشتن یک عضو خانواده که فیبروم رحمی دارد خطر ابتلا را در زنان افزایش می دهد.
اضافه وزن یا چاقی و فشار خون بالا نیز ممکن است خطر رشد فیبروم در رحم  را افزایش دهد.
 
 
عوارض فیبروم : کم خونی
برخی از زنان مبتلا به فیبروم که در طول دوره قاعدگی خود دچار خونریزی شدید غیرمعمول می شوند ممکن است کم خون شوند. بسیاری از موارد
کم خونی ناشی از کمبود آهن در دوره های قاعدگی خفیف است و با تغییر در رژیم غذایی و قرص های مکمل آهن قابل درمان است. کم خونی
درمان نشده می تواند منجر به خستگی و بی حالی  و در موارد شدید ، مشکلات قلبی شود.
 
عوارض: باردار شدن
فیبروم معمولاً اختلالی در باروری و بارداری ایجاد نمی کند. با این حال ، برخی از زنان مبتلا به فیبروم عوارض بارداری و خطرات زایمان بیشتری را
تجربه می کنند. فیبروم ممکن است کودک را در وضعیت غیر طبیعی قرار دهد  و باعث زایمان زودرس شود. فیبروم ها همچنین ممکن است باعث درد
لگن و خونریزی شدید پس از زایمان شوند ، که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. در بعضی موارد ، فیبروم ممکن است لوله های رحمی شما
را مسدود کند. فیبروم هایی که در امتداد دیواره داخلی رحم رشد می کنند ، ممکن است اتصال تخمک بارور شده را به دیواره رحم  دشوار کند.
 
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم ؟
اگر علائم فیبروئید زیر را دارید ، به ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مراجعه کنید :
خونریزی شدید قاعدگی
دوره هایی که دردناک تر می شوند
تکرر ادرار یا عدم توانایی در کنترل جریان ادرار
تغییر در طول دوره قاعدگی شما طی سه تا شش دوره
درد مداوم یا سنگینی در پایین شکم یا لگن
 
تشخیص: معاینه و تصویربرداری
پزشک شما ممکن است در طی یک معاینه معمول لگن ، فیبروم رحمی متوسط ​​و بزرگ را احساس کند. آزمایشات ، مانند سونوگرافی ، می تواند
اطلاعاتی را در مورد اندازه و محل سایر فیبروم ها نشان دهد. برای زنان مبتلا به فیبروم که سعی در بارداری دارند ، آزمایشی به نام
هیستروسالپینگوگرام شکل کلی و اجمالی از  رحم و لوله های رحمی را نشان می دهد و ممکن است ناهنجاری ها را تشخیص دهد. سایر اقدامات
برای تجسم داخل رحم یا شکم نیز ممکن است لازم باشد.
 
درمان: داروهای ضد درد
داروهای ضد درد مانند استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به تسکین گرفتگی قاعدگی کمک
کنند.
 
درمان: کنترل بارداری
داروهای ضد بارداری خوراکی سطح استروژن و پروژسترون را کنترل می کنند. این معمولاً به قاعدگی های کمتری منجر می شود و می تواند برخی
از دردهای مرتبط با فیبروم ، مانند خونریزی شدید و گرفتگی را کاهش دهد. سایر روش های کنترل بارداری هورمونی که ممکن است علائم فیبروئید
را کاهش دهد شامل تزریق پروژسترون یا آی یو دی های آزاد کننده پروژسترون است .
 
 
داروهایی به نام آگونیست ها که آزاد کننده گنادوتروپین ها  ( نوعی هورمون ) هستند ممکن است با قطع قاعدگی و جمع شدن فیبروم ها ، علائم
موقت را از فیبروم برطرف کنند. آگونیست ها مانع تولید استروژن می شوند ، بنابراین می توانند باعث از دست دادن استخوان ، گرگرفتگی و خشکی
واژن شوند. فیبروم ها پس از پایان درمان به اندازه قبلی خود برمی گردند. این دارو ها ممکن است قبل از جراحی برداشتن فیبروم برای کوچک شدن
فیبروم استفاده شوند .
 
درمان: آمبولیزاسیون
برای درمان علائم خفیف تا متوسط ​​، آمبولیزاسیون فیبروم رحم ممکن است گزینه خوبی باشد.این درمان به این صورت است که  یک کاتتر به
شریان
رحم هدایت می شود. سپس ذرات ریز پلاستیک یا ژلاتین به داخل رگ های خونی که فیبروم را تغذیه می کنند آزاد می شود و باعث کوچک
شدن آن
می شود. آمبولیزاسیون برای خانمهایی که مایل به بارداری هستند گزینه مناسبی نیست.
 
 
درمان: جراحی
میومکتومی به طور معمول فیبروم های بزرگ را از بین می برد. این گزینه برای زنانی است که می خواهند هنوز بچه دار شوند. هیسترکتومی
زمانی
است که رحم برداشته می شود. یک احتمال کم وجود دارد ، که آنچه تصور می شود فیبروم باشد می تواند در عوض سرطانی به نام سارکوم
رحم
باشد به همین دلیل سازمان غذا و دارو آمریکا توصیه میکند که قبل از برداشتن فیبروم ، آن را به بخشهای کوچک برش ندهید { این فرآیند
لاپراسکوپی مورسلاسیون( تکه تکه کردن و بیرون آوردن بافت )  نامیده شده است }. فرسایش آندومتر ، که برای درمان فیبروم های کوچکتر
مفید
است ، پوشش رحم را از بین می برد ، بنابراین بارداری امکان پذیر نیست.
 
درمان: سونوگرافی
سونوگرافی یکی از راه های از بین بردن فیبروئیدها بدون خطر آسیب به رحم است. در این درمان از امواج فراصوت با شدت بالا استفاده می
شود که
بافت فیبروئید را از بین می برد. اکثر خانمها به سرعت از این روش بهبود می یابند و می توانند ظرف ۲۴ ساعت به فعالیت های منظم خود
بازگردند.
اثرات طولانی مدت این روش هنوز در حال بررسی است و برای خانم هایی که می خواهند باردار شوند توصیه نمی شود.
 
درمان فیبروئید: ورزش
ورزش منظم ممکن است از فیبروم جلوگیری کند. در یک مطالعه ، زنانی که هفت ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می کردند به طور قابل توجه
ای
نسبت به زنانی که دو ساعت  در هفته ورزش می کردند ، کمتر به  فیبروئید مبتلا می شدند .چاقی همچنین یک عامل خطر برای فیبروم است.
بنابراین ورزش منظم می تواند به شما در حفظ وزن سالم و کاهش خطر فیبروم کمک کند.
 
 
مراقبت از کم خونی
زنان مبتلا به فیبروم که فقط از طریق رژیم غذایی آهن کافی دریافت نمی کنند ممکن است دچار کم خونی شوند ، حالتی که بدن سلول های
قرمز
خون را  کمتر از حد طبیعی دارد. علائم شامل خستگی ، درد قفسه سینه و تنگی نفس است. درمان ممکن است شامل خوردن غذاهای غنی از
آهن
بیشتر ، مانند گوشت ، مرغ ، ماهی ، سبزیجات برگ دار ، حبوبات و نان و غلات غنی شده از آهن باشد. پزشک شما ممکن است مکمل های
آهن را نیز پیشنهاد کند.